De tocht naar de top van de St. Michielsberg is altijd wat uitdagender, maar vanmorgen bleek het weer nog een extra verrassing voor ons in petto te hebben. Het eerste deel van de tocht verliep normaal al moesten we wel erg dicht langs het water lopen op sommige plekken vanwege de toch wat hogere waterstand in de saliña. Veel krabben in het uitloopgebied van de rooi! Waar je ook keek, steeds zag je krabben wegschieten. En uiteraard keek ik ook regelmatig naar boven om te zien of de gieren er nog of weer zouden zijn, maar helaas.
Daarna verder langs de saliña tot waar een autoband in het water het punt aangeeft, waar het pad naar boven begint. De groep had een goede conditie, waardoor we vrij snel boven op de top stonden. Daar hebben we een pauze met druiven gehouden. Onderweg naar boven hadden we al onweer gehoord, maar gelukkig geen blikse dichtbij, want dan zou de top te gevaarlijk worden. Boven konden we een grote bui op ons af zien komen. Het leek er even op dat het grootste deel net ten Westen van ons zou passeren, maar dat bleek niet het geval te zijn. We kregen de volle laag. Allemaal dus doornat! Maar dat kon de stemming niet drukken. Wel moesten we bij de afdaling extra opletten, want de rotsen waren wat glibberig geworden door de regen.
De upside-down kwallen lagen niet op hun normale plaats, maar bleken een klein eindje verderop te liggen. Blijkbaar was de wind iets gedraaid, waardoor ze een andere ligplek hebben gekregen.