Nadat ik enkele dagen geleden twee hindernissen op de route rondom de Seru Kokori had opgeruimd, kon ik vandaag gerust mijn wandeling over de Rondeklipberg en de Seru Kokori ondernemen. Ik heb voor deze tocht de route genomen, die Uniek Curaçao heeft gemarkeerd om de Rondeklipberg op te gaan. Iets minder steil dan de route via het smalle pad direct de berg op, maar nog steeds wel pittig. Er is een kleine trap gemaakt om het klimmen op één punt wat gemakkelijker te maken.
Ter hoogte van een van de mijngangen is er op dit pad iets misgegaan. De richtingwijzer naar de mijn wijst nu recht omhoog. De boom, waarop de richtingwijzer was vastgemaakt is omgevallen en ligt nu wat in de weg. Maar je kunt er links en rechts met wat moeite wel langs.
Het laatste stuk naar het plateau van deze berg is pittig. Je moet een stukje echt klimmen over de rotsen.
Boven aangekomen wordt het gemakkelijker. De top is nagenoeg vlak en het pad is gemakkelijk te volgen. Er zijn overigens meerdere routes op dit plateau. Ze zijn allemaal even gemakkelijk.
De afdaling is weer wat moeilijker, omdat je weinig houvast hebt op de helling en de ondergrond nogal los is.
Na de afdaling volgt er een lang vlak stuk om de Seru Kokori heen om aan de achterkant van de berg uit te komen.
Deze keer kwam ik onderweg geen varkens, koeien of geiten tegen, maar twee paarden. Ze zien er goed uit. Ik had al eerder hoefafdrukken gezien van paarden, maar ging ervan uit dat er met paarden werd gereden hier. Niet dus, de paarden gaan zelf op pad zonder ruiter.
De Seru Kokori is minder hoog dan de Rondeklipberg en is ook (iets) gemakkelijker te beklimmen.
Al met al was het weer een leuke tocht. Prachtig blauwe lucht deze keer. Dat heeft waarschijnlijk ook iets te maken met het tijdstip, want ik liep deze keer net na de middag.