Vanmiddag weer eens bij Jan Thiel aan de Westelijke zijde gelopen. Eerst langs het hondenstrandje. Om daar te komen had ik al natte voeten, omdat het water in de baai erg hoog stond. Het achterland van het hondenstrandje staat ook deels onder water. Het geheel is wel mooi groen.
Daarna langs de kust verder. Dat is een leuk, maar nogal uitdagend pad, want je moet regelmatig klimmen of afdalen. Deze keer was het nog wat moeilijker, omdat op een aantal plaatsen de Wabi's ver over het pad zijn gegroeid en op andere plaatsen het water zo hoog stond dat je er niet of slechts met goede timing langs kon. Daarna nog een steil stukje omhoog om boven op het plateau uit te komen. De rest van de tocht is aanzienlijk gemakkelijker.
Bij de baai ligt een aantal historisch interessante restanten. De ingestorte zoutschuur, de oude grensmuur tussen Damasco (Jan Thiel) en Steenwijk, de oude zoutpier en de kalkoven.
De route door het binnenland is deze keer extra groen. En de lucht is gevuld met allerlei subtiele geuren van de planten langs het pad.
Na oversteken van het Aqualectra-pad ging ik verder richting de kust van de lagune. Ook daar was het uiteraard weer hoog water. Op één punt kon ik echt niet verder en ben ik binnendoor dwars door de mondi naar een ander pad gelopen. Op zich ook wel leuk, want er groeiden daar veel Agaven.
Na anderhalf uur was ik weer terug bij mijn auto. Een mooie tocht.