Vanmiddag, 4 maart 2021, ben ik weer eens naar mijn favoriete bergen gegaan aan mijn kant van het eiland, de Rondeklip berg en de Seru Kokori. Deze keer heb ik een afwijkende route genomen. Niet de steile route aan de zuidzijde van de Rondeklip berg, niet de door Uniek Curaçao aangelegde route aan de Westzijde van de berg, maar de route aan de Noordwestzijde van de berg. Dan loop je eerst een stuk rondom de berg aan de Westelijke zijde voordat je naar boven gaat. De route naar boven is nog best pittig, al is die minder lang dan de steile route aan de Zuidzijde. Bijna boven kom je bij een diepe opening in de rotswand. Ik vermoed dat dit een proefgang is geweest, die later weer is dichtgegooid. Er moet nog een opening zijn, want ik kon duidelijk vleermuizen ruiken.
Bovenop heb ik de meest Noordelijke route genomen. Dan kom je nog langs twee proefgaten, die dichtgegooid zijn, maar die worden verraden door de aanwezige hopen met puin uit de mijngang.
Dan weer naar beneden en op naar de volgende berg, de Seru Kokori. Tot mijn grote verrassing is die route nu goed schoongemaakt. Het is een route voor mountain biker geworden en die houden het pad goed schoon. Het fietspad is gemarkeerd met blauwe stenen.
Onderweg kwam ik een grote kudde geiten tegen. Gelukkig kozen de gevaarlijk uitziende bokken ervoor om de kudde weg te leiden, zodat ik veilig langs kon. Veel jonge geitjes in de groep.
Op de berghelling heb ik op een gegeven moment ervoor gekozen om de blauwe route te blijven volgen. Dat had ik beter niet gedaan, want de fietser komen blijkbaar niet op de top, in elk geval niet via deze route. Jammer en goed om te weten voor de volgende keer. Ik geef de voorkeur aan de wat pittiger wandelroute naar de top.
In totaal heb ik de route van 5,5 km in anderhalf uur gelopen, inclusief de pauzes om te fotograferen.