Vanmorgen ben ik weer eens in de ochtend gaan lopen. De laatste tijd loop ik vooral na de middag. Eerst met de auto naar de parkeerplaats van Kokomo Beach en dan direct aan de westelijke zijde de heuvel op voor de wandeling naar Malpais. Dat eerste stuk heuvel is ook direct het pittigste gedeelte van de route, hoewel de afdaling naar Roi Kenepa ook niet gemakkelijk is. Veel los zand, maar gelukkig wel boompjes, waar je je aan vast kunt houden.
Ik heb even getwijfeld bij de afslag naar de Seru Jamanika. Daar ben ik al een tijd niet meer naartoe geweest. Toch maar gewoon rechtdoor richting het Verdwenen Meer, dat inderdaad weer grotendeels is verdwenen. De peilstok staat weer helemaal droog. Er is nog wel een laagje water in het midden, maar voor de rest is het vooral een groot veld met riet. Wel mooi groen.
Ook weer eens gaan kijken bij de oude melkfabriek, die eerder in gebruik was voor de verwerking van de sisal-agaven, die op deze plantage waren aangeplant. Dat gebouw en vooral het ertegenover liggende magazina gaan snel achteruit. Beide gebouwen hebben geen formele beschermde status, dus dat stukje geschiedenis zal op termijn verdwijnen.
Ik heb geprobeerd door Hofi Malpais te lopen, maar mijn weg werd versperd door water en modder, dus ik ben via de oude dam richting de saliña gelopen. Daarbij kwam ik langs de indigobakken, die nu grotendeels in het groen zijn verdwenen. De nabijgelegen tanki bevat nog water en ziet er wat spookachtig uit, omdat er vellen oud mos aan de struiken hangen.
Al met al weer een mooie wandeling, die tevens meetelt voor mijn net begonnen Mount Kilimanjaro challenge.