De uitdaging lag er in de virtuele Kilimanjaro challenge om nog deze week het punt te bereiken, waar de tweede boom geplant zou worden. Ik was nog niet moe na de wandeling van vanmorgen, dus ik ben vanmiddag nogmaals op pad gegaan; ik ben gestart op de parkeerplaats van de Santu Pretu snack om een van de mogelijke tochten daar te doen. Wat ik al verwachtte bleek waar te zijn: grote waterplassen over de volle breedte van het pad. Dat heeft geleid tot een aangepaste route, waarbij ik overigens niet altijd kon voorkomen dat ik door de modder of het water moest.
Een groot deel van de route liep langs de kust en daar hebben we met heel ander water te maken. Best ruwe zee, dus ik moest wat afstand houden om niet nat te worden van het opspattende zeewater.
Op de route terug vanaf de kust kwam ik een uitgebrande auto tegen; het was een SUV en na lang zoeken kon ik ontdekken dat het gaat om een Mitsubishi Montero. Dat was nog vaag te zien op een van de spatborden. Ik ben hier op 4 februari nog geweest en toen stond deze auto er nog niet. Inmiddels zit er al roest op, maar dat gaat snel na een brand.
Een eind verderop de route zag ik donkere wolken aankomen, dus het werd tijd om telefoon en camera in plastic te verpakken. Inderdaad begon het kort daarna te regenen. Niet erg, want regenwater bij onze temperatuur is niet erg. Alleen liep ik op een gegeven moment verkeerd, omdat ik de telefoon met de route had weggestopt. Ik kwam op een pad uit, dat ik wilde vermijden, omdat ik op de heenweg daar door diep water heen moest. Dus toch maar de telefoon gepakt en een stukje teruggegaan om de bedoelde route weer op te pakken.
Een tocht van krap 10 km, waarmee ik mijn doel in de virtuele Kilimanjaro challenge voor deze week ruim heb gehaald.