Voor de laatste natuurwandeling vóór de total lockdown ben ik naar Boka Sami gereden. Vanaf de parkeerplaats van de voormalige duikschool Wederfoort ben ik eerst langs de waterkant van de saliña naar het gebied gelopen, waar normaal veel krabben te vinden zijn, de uitstroomopening van de voormalige rooi hier. Het is daar nu vrij droog en de krabben waren niet actief. Daar ben ik het manzaliñabos ingegaan en daarna langs de indigobak naar boven naar de top van de Seru Blandan. Vrij dicht achter de indigobak is het pad versperd door een omgevallen boom, maar je kunt daar nog wel omheen. Het pad op de Seru Blandan is soms ook moeilijk te vinden met name daar waar het door het gras gaat. Vanaf de top van de Seru Blandan naar de top van de St. Michielsberg. Die is wat hoger dan de Seru Blandan en dus wat pittiger om naar boven te lopen.
Boven aangekomen ontdekte ik dat de vele regen de top helemaal heeft schoongespoeld van de overvloed aan geitenkeutels, die er al enige tijd lag. Ik heb er deze keer ook geen geiten gezien.
Vanaf de top kun je 4 landhuizen vrij gemakkelijk zien, Klein St. Michiel, Groot St. Michiel, Malpais en Wechi. Met enige moeite zou je ook landhuis Blauw moeten kunnen zien, maar dat heb ik in de drukke bebouwing van Blauwbaai niet kunnen vinden. Landhuis Veeris zou ook zichtbaar moeten zijn, want de ernaast gelegen shoppingmall is goed te zien. Ook dat landhuis heb ik niet kunnen vinden.
Daarna weer naar beneden om langs de waterkant weer terug te lopen naar de auto.
Een niet zo lange tocht van 4,3 km.
Voorlopig zal ik alleen nog in de directe omgeving vanuit huis kunnen wandelen en dan ook nog binnen de geldende tijden. Hopelijk bereiken we met deze strenge lockdown wel dat de besmettingen weer snel afnemen.