Gisteren weer eens voor een langere natuurwandeling op pad gegaan. Startend vanaf de Seru Pretu snack (foutje in de naamgeving) richting het westelijke deel van Santa Catharine. Een kleine heuvel in de route en verder grotendeels vlak. Mooie bijna witte verdroogd graspluimen en in de verte twee "bergen", de Rondeklip berg en de Seru Kokori (die soms verkeerd wordt aangeduid als de Seru Pretu, omdat hier ook zendmasten staan), waar ik binnenkort weer eens heen moet gaan. Verder een behoorlijk stuk langs de kust, waar ik het Sargassum wier kon zien drijven en waar de golven flink op de kust beukten.
Eindelijk ook eens naar het voor mij mysterieuze huis gegaan rechts van het pad, waaraan ook het landhuis ligt. Inderdaad een modern huis, dat inmiddels onbewoond is. Het wordt wel bewoond door een grote hoeveelheid wespen; overal kun je hun nesten zien hangen. Er ligt een grote waterbak achter het huis. Een klein eindje verderop ligt een ouder huisje dat waarschijnlijk is gebruikt als pomphuis. Ook dat heeft een grote waterbak.
Het landhuis zelf is inmiddels in zeer slechte staat. In de wand van de hoofdingang zie je de losse stenen zitten; de bovenlaag van de muur is afgebrokkeld en er zit ook geen bindmiddel meer tussen de stenen. Het is een kwestie van tijd voordat het instort.
Het dak in ook grotendeels verdwenen. De spanten zijn er nog wel, maar de tussenvloer en de dakpannen liggen op de grond van de benedenverdieping.
Ik heb gekeken of de heuvel achter het landhuis bereikbaar is, want daar zou een grot inzitten met een klein aantal indianentekens. Die route ziet er behoorlijk ondoordringbaar uit, dus dat is iets voor een andere keer.
Vertrekkend van het landhuis zag ik een zijpad. Uiteraard moest ik dat uitproberen. Het eerste stuk was redelijk begaanbaar, maar gaandeweg werd het steeds moeizamer totdat ik echt door de Wabi's heen moest. Geen snoeischaar bij me, dus dan maar takken opzij duwen en proberen er heelhuids doorheen te komen. Daarna kom je op een grote vlakte, die waarschijnlijk een deel van het jaar onder water staat of in ieder geval erg modderig is. Die vlakte staat vol met kleine bloemen, die nog het meest lijken op de Nederlandse margrietjes.
Al met al een lekkere wandeling van 8.75km.