In de weekendbijlage van de Amigoe op 15 mei stond een artikel van Timo Hilhorst, de kunstenaar, die het beeldje van de Lonely Drummer, zoals hij het noemt, in een nis in de bergwand heeft geplaatst. In dat artikel beschrijft hij goed onderhouden paden met een subtiele bewegwijzering op de Westelijke berghelling. Dus toen ik een deel van een karkoschelp zag liggen met daarop met blauw aangegeven de richting van een zijpad, heb ik dat genomen. Inderdaad een perfect onderhouden pad met alleen maar een aanwijzing als er een relevant zijpad is, waar je in moet om verder te gaan. Subtiel in de zin dat een natuurproduct is gebruikt om de route aan te geven en dat dit alleen gebruikt, waar dat nodig is. Ik heb zo dus maar twee karkoschelpen gezien voordat ik op het pad kwam, dat door HBike Outdoor Curaçao gebruikt om naar het beeldje te gaan. Vanaf dat punt is er de "klassieke" manier om de route aan te geven met gele stippen en groene pijlen.
Langs deze voor mij nieuwe route kon ik aanzienlijk gemakkelijker bij het beeldje komen dan de vorige keer, toen ik aan de Noordelijke zijde een pad moest zoeken waar dat wel zou moeten zijn.
Overigens blijft dit een route voor wandelaars met een goed klimvermogen, want er is behoorlijk wat klauterwerk nodig.
Vanaf het beeldje loopt het pad dan verder langs de steile bergwand. Minder goed onderhouden, maar nog steeds goed te doen.
Daarna ben ik op het mij bekende pad rondom de berg uitgekomen en aan de zuidzijde weer de berg opgegaan.
Al met al een leuke en uitdagende wandeling van 2 uur en een kwartier, waarin ik maar 5,5 km heb afgelegd. De lage gemiddelde snelheid laat goed zien dat het een moeilijke route is.