Vandaag een verkenningstocht uitgevoerd om vast te stellen of mijn oude route door Parke Sorsaka en daarna de Jan Thiel lagune eindelijk weer begaanbaar is.
Na de uitgang van het mangrovebos kom je nog steeds op een vrij modderig stuk, maar daardoorheen loopt een door fietsers drooggereden pad, dat je kunt volgen tot bijna bij de oude dam. Daar moet je nog steeds een omweg maken achterlangs de dam, omdat er nog water staat. Via die omweg kom je een eind verderop uit op het droge stuk "om de hoek". Vanaf daar is de route weer goed begaanbaar. Alle dammen van de zoutpannen zijn weer voldoende droog. Het zal er dit jaar waarschijnlijk niet van komen dat de zoutpannen helemaal uitkristalliseren, maar op de bodem en langs de randen begint wat zout te ontstaan.
Ook voor de aardigheid eens geproefd van het water van de lagune. Omdat die geen open verbinding heeft met de zee, verwachtte ik een wat hoger zoutgehalte. Dat bleek meer dan "wat hoger" te zijn. Heel erg zout. Dat laat ook het nut zien van het vroeger aan het begin van het droge seizoen afsluiten van de saliña, zodat het water in de lagune of saliña alvast wat zouter kon worden voordat het in de pannen werd gelaten.
De flamingo's stonden nog op de normale plek in de lagune, maar een nog grotere groep stond in een van de achterste zoutpannen. Daar vlogen ook veel reigers en sterntjes rond. Blijkbaar zit daar veel voedsel in het water.
De tocht was zeker de moeite waard en voor herhaling vatbaar.