Vandaag een heel andere wandeling gedaan dan de afgelopen dagen. Deze keer ben ik naar Boka Sami gegaan om daar de route te lopen over de Seru Blandan en de St. Michielsberg. Het water in de saliña stond vrij hoog, zodat ik al direct het hogere pad moest nemen om droge voeten te houden. Dat gold ook voor het vervolg van de route langs de saliña; meestal moest ik het hogerop zoeken.
De oude uitstroomopening van de rooi, waar de meeste krabben zitten, stond grotendeels onder water. Geen probleem, want ik ga daar toch het manzaliña bos in naar de oude indigobak van Klein St. Michiel. In het bos heb ik toppen van de bomen afgezocht in de hoop de gieren te vinden. Mijn verwachtingen waren gewekt, omdat ik een warawara uit het bos had zien komen en vaak zitten die in de buurt van de gieren. Helaas geen gier kunnen vinden.
Na de indigobak begon de klim naar de top van de Seru Blandan. Daarbij bleek al snel dat ik teveel vlakke routes loop. Ik voelde het goed in mijn bovenbenen en werd ook veel sneller moe dan ik gewend ben. Dus wat meer hellingen inplannen in de mix.
Na de top van de Seru Blandan bereikt te hebben, eerst weer een stukje naar beneden en dan volgt de klim naar de top van de St. Michielsberg. Daar aangekomen had ik weer een mooi uitzicht over de wijde omgeving. Er stonden weinig flamingo's in de saliña.
Terwijl ik een mandarijntje aan het eten was op de top werd ik aangevallen door een bij. Mogelijk dat die afkwam op de geur van de mandarijn; hij was zodanig agressief, dat ik toch maar besloot de top te verlaten door aan de afdaling te beginnen. De bij achtervolgde me nog even, maar gaf uiteindelijk toch op.
Beneden aangekomen gaat de route verder langs de saliña terug naar de auto. Mooie groene omgeving en mooie vergezichten over het water.
Een leuke wandeling voor degenen, die iets meer uitdaging zoeken.
Ik was net op tijd terug bij de auto. Al snel barstte een flinke onweersbui los. Thuis aangekomen bleek het daar, jammer genoeg, absoluut niet geregend te hebben.