Na een week zonder wandelingen vanwege schilderwerk thuis en veel regen, was het gisteren weer eens tijd om op pad te gaan. De keus viel op Jan Thiel West. Parkeren bij Chogogo in de buurt van de rotonde en dan richting hondenstrandje. Helaas stond het water in de Jan Thiel baai zo hoog dat er geen pad meer was langs het water. Dus toen maar besloten om mijn oude route te lopen via het pad parallel aan de zandweg. Voordeel is dat je dan langs een uitkijkpunt komt. Dat is waar in het verleden waarschijnlijk een steenbreker heeft gestaan.
Daarna doorlopen richting de kust. Dat is feitelijk een weg aangelegd ten behoeve van zouttransport. Op enkele plaatsen is de fundering daarvan nog goed te zien in de vorm van gestapelde blokken kalksteen.
Vlak voordat je bij de kust komt liggen de restanten van een oude kalkoven. Het leuke is dat de buitenmantel voor een deel verdwenen is, waardoor je in de oven zelf kijkt. Die is helemaal bekleed met vuurvaste stenen. In de directe omgeving liggen twee waterbakken om de gebrande kalk te blussen, waardoor het bruikbaar werd als een soort cement.
Bij de kust ligt ook het restant van de oude zoutschuur. Waarschijnlijk was dat alleen een rechthoek van gestapelde kalksteen, want ik heb er nooit iets kunnen vinden van een dakconstructie (dakpannen). De rechthoek is ook niet goed meer herkenbaar, omdat de muren allemaal zijn ingestort.
Nog iets verder doorlopend kom je dan bij de grensmuur tussen Jan Thiel / Damasco en Steenwijk. Het is een van de weinige nog deels goed intacte grensmuren. Naast de grensmuur liggen in de Jan Thiel lagune nog herkenbaar de restanten van de oude zoutpier. Al met al een plek met veel historie.
Daarna begint het wandelen door de natuur. Een pad slingert zich door de natuur op de Oostelijke oever van de Jan Thiel lagune. Veel Brasia-bomen en Divi divi. Later verandert waarschijnlijk de samenstelling van de bodem, want dan maken de Brasia bomen plaats voor een overvloed aan Zadelbomen (Palu di sia en Takamahak). Ert zijn veel zijpaden, maar de meeste daarvan komen iets verderop weer op het hoofdpad uit. Wel oppassen voor fietsers, want het pad is ook geliefd bij mountain-bikers.
Na het oversteken van de aqualectra-weg onder de leidingen kun je weer een pad in dat je dichter naar de oever van de lagune brengt. Ook hier heb ik een route gekozen, waarvan ik weet dat je daar geen last hebt van hoog water. Ik ben nog even gaan kijken bij de zoutpannen aan die kant en daar bleek dat ik voorlopig geen gebruik meer kan maken van de brede dam tussen zoutpan en lagune om over te steken. Iets om rekening mee te houden bij twee van mijn andere routes in deze omgeving.
Uiteindelijk kom je dan uit bij de nieuwbouw van het Chogogo resort, waar een pad vrijgehouden is langs het hek om weer terug te lopen naar de plek waar de auto geparkeerd staat.
Een gemakkelijke route met veel historie en natuurschoon langs het pad.