Gisteren de wandeling vanaf Chogogo door Jan Thiel West en daarna langs en over de Seru Spanjo herhaald. Een tocht met wisselende hellingen, waaronder een behoorlijk steile afdaling met losse ondergrond gevolgd door een pittige stijging ook weer met een losse ondergrond. Specifiek gekozen om het gebruik en nut van een wandelstok te testen. De laatste test voordat ik een beslissing zou nemen. En die beslissing is negatief. Een wandelstok is niets voor mij. Een zeer persoonlijke keuze gebaseerd op mijn situatie. Ik ben nog behoorlijk fit en heb een goed evenwicht, dus ik heb geen extra steunpunt nodig. Uiteraard is een extra steunpunt af en toe wel handig, maar om daarvoor op het hele traject een stok te gebruiken is overkill.
Ik heb bovendien altijd een camera bij me en kijk regelmatig op mijn telefoon om de route te volgen. Om de telefoon te ontgrendelen heb ik beide handen nodig. De camera bedien ik met beide handen, links om hem vast te houden, rechts om hem te bedienen. Allemaal handelingen, waarbij een stok hinderlijk blijkt te zijn. In de praktijk komt het er dan op neer dat ik minder foto's maak.
Op plekken, waar voor klim of afdaling beide handen nodig zijn, is de stok zonder meer een hindernis, zoals ik uit eigen pijnlijke ervaring weet (3 gebroken ribben).
Kortom, een stok is niets voor mij. Dan maar voorzichtiger afdalen, waar het extra steunpunt eventueel wel een voordeel zou zijn geweest.
Overigens is dit een route, die ik iedereen kan aanraden, die een wat langere wandeling wil doen en die niet opziet tegen wat uitdagingen onderweg. Veel variatie in natuur, mooie uitzichten en veel historie voor degene, die daar oog voor heeft.