Vanmiddag was mijn plan om achter St. Catharina een rondje langs de kust te lopen. Onderweg kwam ik langs de Seru Markita. Ik heb al tweemaal geprobeerd om deze heuvel tegenover landhuis St. Catharina te beklimmen, maar beide keren zonder echt resultaat. Omdat ik nu toch in de buurt was, heb ik een kleine detour gemaakt naar het punt, waar ik verwacht dat je het gemakkelijkste naar boven kunt. Uiteindelijk kom je zo bij een aantal rotsen, waarvan ik vind dat de klim naar boven te riskant is. De vorige keer ben ik daar toch naar boven gegaan en boven vastgelopen in de dichte begroeiiing. Vandaag ben ik ondanks het risico toch daar weer naar boven gegaan. Deze keer had ik bovendien een snoeischaar bij me. Het lukte me deze keer dan ook om verder het plateau op te gaan. Ik kon niet echt op een punt komen, waar ik het landhuis kon zien, omdat daar een grote hoeveelheid zuilcactussen het zicht en de doorgang verspert. Maar ik kon wel uitkijken op de naamloze berg, die achter het landhuis ligt en, vanaf een ander punt, kon ik het huisje zien dat aan de oprit naar het landhuis ligt.
In ieder geval ben ik geslaagd in mijn doel om deze "berg" (47m) te beklimmen.
Na weer naar beneden gegaan te zijn, heb ik mijn oorspronkelijk geplande rondje langs de kust ook nog afgemaakt.
Deze keer heb ik de route in omgekeerde richting gelopen en het is verbazingwekkend hoe anders de route dan wordt. Om te beginnen loop je langs de kust met de wind in het gezicht (positief) en daardoor ook met de spetters van de opspattende golven in je gezicht (minder positief). En je ziet andere dingen, omdat je uit een andere richting naar de zaken kijkt. Zo heb ik deze keer 3 Kadaster meetpunten gezien, die ik de vorige keren over het hoofd heb gezien.
Al met al een zeer geslaagde wandeling van iets meer dan 10km.
Waarschuwing: probeer dit niet te doen als je geen ervaring hebt in het beklimmen van moeilijke hellingen met weinig houvast.