Na een voor mijn gevoel eindeloos lange onderbreking in de wandelingen vanwege een opgelopen Covid-infectie kon ik vandaag weer op pad. Niet dat ik snel iemand zal besmetten tijdens het wandelen, want ik kom vrijwel nooit iemand tegen.
Ik heb weer een ander rondje gelopen op het Caracasbaai schiereiland. Niet de berg op, maar toch weer anders dan de vorige keer. Je kunt eindeloos variëren in dit gebied, zoveel paden als er zijn. In de praktijk betekent dit dat ik onderweg nog vaak de oorspronkelijk geplande route aanpas.
Deze keer ben ik ook niet de helling aan de Westelijke zijde van de berg opgegaan, maar zoveel mogelijk beneden bij het water gebleven. Dat bleek niet overal mogelijk, omdat het water vrij hoog stond, maar je kunt dan meestal iets hogerop gaan om droge voeten te houden.
Het is goed te merken dat er de laatste tijd regelmatig regen valt, want de planten groeien als kool. Soms moet je het pad zelfs zoeken. Niet echt hinderlijk, want op de meeste plaatsen gaat het om niet-stekelige planten.
Nadat ik uitgekomen was tegenover Sandals resort ben ik verder gegaan via het pad van koraalstenen naar de Director's bay. Dan kom je langs een door iemand van koraalstenen opgetrokken verblijfplaats. Het is begonnen als een primitieve tent, maar inmiddels is het een fort-achtige contructie geworden van hoog opgetrokken muren van koraalstenen. De eigenaar had zijn fiets tegen de muur geparkeerd, maar ik heb hem zelf niet gezien. Het ziet er idealistisch uit, maar uiteraard ontbreekt water en licht en is er ook geen dak als het regent. Uiteraard zijn er ook geen sanitaire voorzieningen en Selikor en postbode zal ook wel niet langskomen.
Bij Director's bay zelf was het vrij druk met strandgasten.
Een wandeling van een kleine 8 km, die duidelijk laat zien dat ik weer volledig opgeknapt ben van Covid. Vermoeidheid tijdens en na een wandeling was namelijk het eerste symptoom dat ik kreeg. Niet meer dus.