Vandaag ben ik na mijn terugkeer uit Aruba voor het eerst weer gaan wandelen. Het weer was niet erg uitnodigend de afgelopen week, maar vanmiddag was het droog. Ik was heel benieuwd naar de (water) situatie achter landhuis Jan Thiel, dus daar ben ik naartoe gegaan. En, zoals was te verwachten, wat het er behoorlijk waterig.
Ik had hoge waterdichte schoenen aan, dus ik was goed voorbereid. Zolang het water niet boven de rand van de schoenen uitkomt, is het een voordeel, zodra het water hoger komt, wordt het een nadeel. Waterdicht betekent dan dat het water er ook niet meer uitgaat. En het water stond regelmatig hoger dan de bovenrand van mijn schoenen. Maar, eenmaal natte voeten, maakt dat ook niet meer uit. Ik heb dus genoten van dit totaal andere landschap. Om een aantal plaatsen werd het water, ondanks de toch al natte voeten, toch te hoog en moest ik omdraaien. Ook het water in de lagune staat extreem hoog, waardoor de normaal droge omgeving in de buurt van de lagune ruim onder water staat. Van de dammetjes van de zoutpannen is dan ook niets meer te zien. Gewoon één grote watervlakte.
Voor de liefhebber een aanrader, maar degenen, die droge voeten willen houden tijdens het wandelen, kunnen beter ergens anders gaan.