Sinds lange tijd weer eens gaan wandelen. Gekozen voor een plek, waar ik verwachtte dat het niet modderig zou zijn, rondom de Kabrietenberg. Dat bleek een verkeerde veronderstelling te zijn. Op een aantal plaatsen heb ik de route moeten aanpassen vanwege teveel water op het pad. Een andere handicap bleek de begroeiing te zijn. Op (te) veel plaatsen is het pad niet meer te zien. Dankzij mijn wandel-app kan ik dan nakijken hoe het pad zou moeten lopen en dan is het een kwestie van gewoon door de begroeiing heengaan. Vaak betekende dat dat de ondergrond niet te zien was; op een vlak pad is dat geen probleem, maar op een rotsondergrond moet je dan heel voorzichtig je voeten neerzetten om zeker te zijn dat je een voldoende stevig ondergrond hebt. Kortom, het werd een route met hindernissen. Om die reden heb ik mijn geplande route dan ook ingekort.
Het gebied is uiteraard erg groen door de vele regen. Ook staan diverse planten in bloei. Dus het is wel mooi om er te lopen. Het is dus beter om te wachten tot het wat droger is en dan een heggeschaar mee te nemen om het pad beter toegankelijk te maken. Vandaag had ik alleen een snoeischaar bij me en die was absoluut onvoldoende bij de huidige begroeiing.
De drie poelen rondom Fort Beekenburg liggen er mooi bij. Ze zijn voller dan normaal en van één van de poelen heeft het water een bijzondere kleur.
Een van de komende dagen ga ik nog eens op pad om het Verdwenen Meer bij Malpais te fotograferen en dan zet ik er voor dit jaar een punt achter.