Afgelopen maandag had ik de situatie bij Parke Sorsaka verkend en toen geconcludeerd dat het achter landhuis Jan Thiel ook nog wel erg nat zou zijn. Vanmiddag ben ik dat gaan verifiëren.
En inderdaad is het nog steeds erg nat en modderig in dit gebied, al is de situatie zodanig verbeterd dat ik verder kon komen dan de vorige keer. Zo heb ik deze keer wel het manzaliñabos kunnen bereiken en ook de normaal droge saliña. Die saliña is inmiddels deels weer droog, maar nog erg modderig. Hij heeft helemaal onder water gestaan en daardoor is alle Banana di ref, die er groeide, afgestorven en verdwenen.
Daarna ben ik richting de tanki (Pos di orashon) gegaan, maar heb die uiteraard niet kunnen bereiken vanwege het in dat gedeelte nog aanwezige water.
Terug naar het manzaliñabos. Daar heb ik een doorsteek kunnen maken door de begroeiing naar een pad, waarvan ik van de vorige keer wist dat het droog was.
Vandaar ben ik richting de Jan Thiel lagune gelopen. Daar staat het water nog extreem hoog. Er is niets meer te zien van de zoutpannen. De dammen liggen ruim onder water. Er steekt alleen een hogere opslagplaats boven water uit. Voorlopig zal er dus geen zout te vinden zijn in de zoutpannen. Ook zal het nog geruime tijd duren voordat er weer rondom de zoutpannen of de lagune gelopen kan worden.
Inmiddels was het regenachtig geworden en ben ik via bekende droge paden teruggegaan naar het startpunt langs de Caracasbaaiweg.
Geen gemakkelijke wandeling, omdat ik op een aantal plaatsen door de begroeiing een route moest zoeken rondom de te natte plekken, maar wel een leuke wandeling. En een wandeling, die aparte foto's heeft opgeleverd.