Gisteren heb ik de route gelopen vanaf Korsow Wasserij via het Aqualectra pad naar Boka Santu pretu; daarna terug via het 'pad van Albert' en daarna via het bos terug naar de auto. De rooute door het bos stond al jaren op mijn verlanglijstje, omdat ik het niet leuk vind om via de Weg naar Playa Canoa terug te lopen. Afgelopen zondag ben ik dus op pad gegaan om een route door het bos te knippen grotendeels parallel aan de weg. Dat was nog niet zo gemakkelijk op een aantal plaatsen, maar het is gelukt. Maar 's avonds kreeg ik de rekening gepresenteerd. Het is een manzaliña bos en ik heb dus ook veel manzaliña takken geknipt. Ik had de indruk, dat ik daarbij geen manzaliña melk op me had gekregen, maar dat bleek niet zo te zijn. Beide armen, handen en helaas ook mijn rechteroog bleken geraakt te zijn door het venijnige sap. Flinke blaren en een flink opgezwollen oog. Dom om geen veiligheidsbril op te hebben tijdens het knippen. Vanaf nu dus wel!
Gisteren was het eerst mijn idee om met HBike mee te gaan, want die zouden deels dezelfde route lopen, maar ik heb uiteindelijk toch besloten om 's middags al op pad te gaan om de route door het bos dus weer te lopen. Vooral om te zien of ik hem nog terug kon vinden. Dankzij de vele afgeknipte takken bleek dat redelijk goed te gaan.
De wandeling naar de Noordkant is op zich niet bijzonder, maar door op een gegeven moment het pad naar Boka Santu pretu te nemen, wordt hij veel interessanter.
De zee aan de noordkant was behoorlijk ruw. Daardoor spoot het water ook omhoog in de suplado met de naam 'mi ojo' (mijn oog). Ook de baai zelf had hoge golven. Altijd leuk om te zien.
De terugweg via het 'pad van Albert' is ook leuk. Ook dit pad loopt door het bos; dat betekent af en toe goed opletten hoe het pad verder loopt, omdat van nature bossen ook vrij open plekken kennen.
Aangekomen bij het door Beyissima overwoekerde veld, waar ik normaal de uitgang naar de weg neem, ging ik nu het nieuwe pad op. Ook hiervoor geldt dat het af en toe goed opletten is hoe het pad verder loopt. Het pad loopt voor een behoorlijk deel door een rooi. Maar daar liggen ook nogal wat omgevallen bomen overheen. Soms kun je er redelijk gemakkelijk overheen stappen, soms moet je een omweg maken. En vanaf een bepaald punt staat er nog water in de rooi, dus daar moest ik de helling op. Maar al met al valt het me mee. Ik heb dus het hele traject niet op de weg hoeven lopen, behalve het stuk van mijn auto tot tegenover het crematorium. Missie geslaagd!
Binnenkort ga ik nog een keer om de route beter te registreren in mijn app en hem zonodig nog wat te verbeteren.