Vanmorgen heb ik twee korte tochten ondernomen. De eerste was een gevolg van een eerdere hike met HBike, waarbij we de trap van de Seru pretu op gingen. Boven aangekomen hadden Renee, Nancy en ik het erover dat het leuk zou zijn om ook eens de trap af te gaan. Dat kwam er dus vanmorgen van.
We hadden om 7u afgesproken in Veeris. Daarvandaan liepen we eerst een deel van de normale route, maar dan in omgekeerde richting om zo bovenaan de trap te komen. Daarna de trap af. Dat lijkt best moeilijk, vooral omdat niet alle treden aanwezig zijn, maar in de praktijk waren we alledrie verbaasd hoe snel we weer beneden stonden. Het viel eigenlijk nogal mee. Het eerste deel van de gelopen route, waar we via het asfalt naar de top van de berg liepen, hadden we allemaal als inspannender ervaren. Zo zie je maar weer.
Omdat we al weer vrij snel beneden stonden besloot ik onderweg naar huis om nog even poolshoogte te nemen bij Parke Sorsaka. De vorige keer, dat ik daar was, was het water al voor een behoorlijk deel verdwenen in het manzaliña bos, maar was het tweede bos, het mangrovebos, nog onbereikbaar vanwege hoog water vóór de rotsblokken aan de ingang van dat deel.
Het eerste deel van de route is nu overwegend droog. Er staat op enkele plaatsen nog water in het manzaliñabos, maar je kunt de wandelroute weer normaal lopen.
Het mangrovebos is nu ook bereikbaar. Het water vóór de rotsblokken is helemaal verdwenen. In het bos zelf staat nog best wel wat water op het wandelpad. Met wat kunst en vliegwerk kun je daar overal wel langs komen.
Aangekomen bij de Jan Thiel lagune houdt het echt op. Het water van de lagune staat tot pal bij de uitgang van het bos. Er is nergens een mogelijkheid om langs het water te lopen.
Terug heb ik een iets andere route gelopen, zodat ik ook weer langs het autowrak kwam. Dat ziet er inmiddels slecht uit. Normaal loop ik een klein eindje verder richting het sluisje in de dammuur, maar die route staat nog wel onder zoveel water, dat ik dat niet heb gedaan.
Het gevolg is dat de watervogels een rustige tijd hebben. De flamingo's staan vlakbij en ik heb wel 20 witte reigers gezien door de struiken. Ook leken er een soort aalscholvers op te vliegen; die had ik nooit eerder gezien. Voor de volgels dus een gunstige ontwikkeling. Die kunnen dit jaar ongestoord broeden.
Om 10u was ik weer thuis; nog net op tijd voor de koffie. En dat na twee tochten.