Gistermiddag heb ik weer eens de route naar de Noordkant gelopen vanaf Korsou Wasserij met een uitstapje naar Boka Santu pretu.
Wat me deze keer vooral opviel, was hoe stil het is aan die kant van het eiland. Je bent ver van alle verkeer en ik loop alleen, dus het is soms muisstil. Heerlijk!
En heb bleek dat je een route vaak kunt lopen en toch zaken over het hoofd kunt zien. Ik heb nog een Shell paaltje gevonden, dat ik al die eerdere keren niet heb gezien. En het staat vlak naast het pad.
De zee aan de noordkust was rustiger dan ik had verwacht met de harde wind van de laatste tijd. En het was blijkbaar laag water, want het was mogelijk om Boka Santu pretu over te steken.
De route door het bos (eerst de door Albert geknipte route en daarna de door mij geknipte route) is redelijk goed te volgen. Soms moet je goed kijken, maar als je het gevoel hebt, dat je verkeerd zit, dan ben je meestal inderdaad verkeerd gelopen. Dus een klein stukje terug en dan blijkt dat je inderdaad een afslag hebt gemist. De route van Albert is met donkergroene verf gemarkeerd. die van mij met blauwe masking tape. Voordeel van de twee bosroutes is dat je daardoor de asfaltweg nagenoeg helemaal kunt vermijden.