Gistermiddag heb ik een wat uitdagender en langere wandeling gedaan. Een van de vele routes op het Caracasbaai schiereiland. Een kwestie van geleidelijk weer conditie opbouwen en grenzen verleggen.
Om de route wat uitdagender te maken heb ik gekozen voor de wandeling langs de Westelijke helling van de Kabrietenberg. Dat is altijd een mooi stukje met veel druipsteen. Maar ook altijd een gedeelte, waar je goed moet opletten, omdat bijen graag in de rotswand nestelen. Deze keer zag ik hoog een prachtig nieuw bijennest met flinke honingraten.
Na dit wat uitdagender stuk ging de rest van het traject vrij vlak rondom de berg. Daarbij heb ik nog een bezoek gebracht aan het Quarantainegebouw. Dat gebouw is inmiddels zodanig beklad met graffiti dat het fotograferen steeds minder interessant wordt. Onvoorstelbaar hoe dit ongecontroleerd doorgaat. En onvoorstelbaar hoe deze normvervaging zich voortzet.
De drie poelen rondom Fort Beekenburg hebben weer verschillende kleuren water. Tegenover het fort ligt een poel met bloedkleurige water; aan de andere kant van het fort ligt een roestkleurige poel en daartegenover ligt een normaal groene poel water. Interessant om deze variaties te zien.
Een leuke wandeling van ruim 6 kilometer.