20230716 Rondom de Jan Thiel lagune
DDeze week ben ik tweemaal op stap geweest met HBike Outdoor Curaçao. Dat zijn tochten, waar ik niet de rust heb om te fotograferen, dus vandaar dat er deze week geen foto's te vinden waren. Vanmiddag ben ik weer in mijn eentje op pad gegaan. Deze keer een lange tocht om het uithoudingsvermogen ook weer op peil te brengen. Rondom de Jan Thiel lagune. Dat werd een tocht van een kleine 11 km. Goed uit te houden, dus langere tochten zijn ook geen probleem. Kortom, ik ben weer de oude.
Toen ik de uitgang bereikte van het mangrovebos na Parke Sorsaka, zag ik al dat de linkerkant erg modderig was. Ik ben dus rechts om de lagune gegaan, zodat ik onderweg nog eventueel kon besluiten om dezelfde route terug te gaan. Maar eenmaal aangekomen bij de kust besloot ik toch door te lopen.
Het is nog niet mogelijk om overal dicht langs het water te lopen. Daarvoor is het water nog te hoog. Maar het viel me alleszins mee waar ik wel kon lopen.
Aangekomen bij het punt, waar je normaal een dam kunt oversteken naar de overkant, zag ik dat die nog flink onder water staat. Je kunt daar omlopen, maar dat is best een flink eind om; ik besloot het er dus toch maar op te wagen om over te steken. Ik had vrij hoge waterdichte schoenen aan en het ging bijna helemaal goed. Maar op één punt was de enige optie om over de stenen van de dam te lopen en daar gleed ik vanaf, waardoor ik in het water terecht kwam. Natte voeten dus.
Tegen het einde kwam ik bij het modderige stuk. Dat bleek een stuk modderiger te zijn, dan ik had ingeschat. Ik zakte tot aan mijn enkels in de modder en op een gegeven moment was de bovenkant van mijn schoenen helemaal bedekt met modder. Uiteraard ben ik toch gewoon verder gegaan, want het alternatief, helemaal teruglopen, was geen reële optie.
Er waren overigens nauwelijks flamingo's in de lagune. Een groot contrast met de vorige keer toen het er aanzienlijk meer dan normaal waren. Wel waren er reigers, makamba's, een pelikaan en enkele kleinere watervogels.
Het water van de lagune was behoorlijk ruw vanwege de harde wind.
De diepere zoutpannen vertonen nog geen tekenen van zoutvorming. Wel enkele ondiepe plassen, voornamelijk met water dat is overgebleven na de hoge waterstand, zijn aan het uitkristalliseren.
Read MoreToen ik de uitgang bereikte van het mangrovebos na Parke Sorsaka, zag ik al dat de linkerkant erg modderig was. Ik ben dus rechts om de lagune gegaan, zodat ik onderweg nog eventueel kon besluiten om dezelfde route terug te gaan. Maar eenmaal aangekomen bij de kust besloot ik toch door te lopen.
Het is nog niet mogelijk om overal dicht langs het water te lopen. Daarvoor is het water nog te hoog. Maar het viel me alleszins mee waar ik wel kon lopen.
Aangekomen bij het punt, waar je normaal een dam kunt oversteken naar de overkant, zag ik dat die nog flink onder water staat. Je kunt daar omlopen, maar dat is best een flink eind om; ik besloot het er dus toch maar op te wagen om over te steken. Ik had vrij hoge waterdichte schoenen aan en het ging bijna helemaal goed. Maar op één punt was de enige optie om over de stenen van de dam te lopen en daar gleed ik vanaf, waardoor ik in het water terecht kwam. Natte voeten dus.
Tegen het einde kwam ik bij het modderige stuk. Dat bleek een stuk modderiger te zijn, dan ik had ingeschat. Ik zakte tot aan mijn enkels in de modder en op een gegeven moment was de bovenkant van mijn schoenen helemaal bedekt met modder. Uiteraard ben ik toch gewoon verder gegaan, want het alternatief, helemaal teruglopen, was geen reële optie.
Er waren overigens nauwelijks flamingo's in de lagune. Een groot contrast met de vorige keer toen het er aanzienlijk meer dan normaal waren. Wel waren er reigers, makamba's, een pelikaan en enkele kleinere watervogels.
Het water van de lagune was behoorlijk ruw vanwege de harde wind.
De diepere zoutpannen vertonen nog geen tekenen van zoutvorming. Wel enkele ondiepe plassen, voornamelijk met water dat is overgebleven na de hoge waterstand, zijn aan het uitkristalliseren.
- No Comments