Maandagmiddag ben ik naar Vaersenbaai gegaan om daarvandaan de tocht naar de Seru Jamanika te ondernemen via Boka Uniko en Roi Kenepa. De Seru Jamanika ligt aan de Weg naar Westpunt en begint daar ongeveer ter hoogte van landhuis Papaya. Het is dus best een eind lopen om bij de berg te komen. Het grootste deel van de wandeling is dan ook gewoon over vlak terrein door de droge natuur.
Het eerste stuk gaat boven over de klif ten Westen van Vaersenbaai. Dan kom je uit bij Boka Uniko. Een baaitje, waar je bijna nooit mensen aantreft. Deze keer dus ook niet. Daarna door Roi Kenepa naar de Weg naar Bullenbaai (heeft vast een andere naam). Daar moet je een stukje langs de weg lopen tot je bij de ingang komt voor de Biná trail. Op die trail komt er een afslag naar de Seru Jamanika. Die heb ik deze keer dus genomen.
Je komt dan langs herinneringen aan de vroegere Sisal-plantage hier. Er staan nog best behoorlijk wat Sisal-agaven langs het pad. Die agaven zijn goed herkenbaar aan het smallere blad en het grotendeels ontbreken van stekels aan de bladrand.
De tocht de Seru Jamanika op is nogal steil. Dus handen- en voeten-werk. Deze keer werd het nog wat bemoeilijkt, omdat er een dikke omgevallen bloeistengel van een agave dwars over het steilste stuk van het pad lag.
Daar is ook een dik touw aangelegd om je langs omhoog te trekken. Maar ik vertrouw dat touw niet, want het loopt langs een flinke bladcactus. Er bestaat altijd een kans, dat die cactus bezwijkt onder de last van het touw en dan val je alsnog naar beneden. Ik klim dus gewoon naar boven.
Boven staan prachtige Wayaká bomen met mooie stammen. Ook is het opvallend groen boven op de berg. Blijkbaar is er toch een mechanisme om langer water vast te houden dan in de vlakte, waar het voornamelijk dor is.
Boven op de berg ligt nog een moeilijk stuk. Een horizontaal gedeelte bestaande uit forse kalksteenrotsen, m.a.w een zeer ongelijke ondergrond en bovendien geen planten om je aan vast te houden. Dat stuk doet dus een behoorlijk beroep op je evenwichtsvermogen. Maar ook dat ging allemaal goed.
Dan volgt nog een best steile afdaling met een ondergrond met losliggende steentjes. Maar minder steil dan de opgang eerder. Dat is ook de reden dat ik de berg in deze richting doe. De beklimming zou wel gemakkelijker zijn in omgekeerde richting, maar de afdaling is dan erg moeilijk.
Daarna volgt nog de wandeling terug naar de parkeerplaats. Onderweg kwam ik nog veel besjes tegen van de zeer giftige Makurá. Ik heb er nog nooit zoveel op één wandeling gezien. Ook staan er enkeleBringamosa planten langs de route, maar die staan meer aan het begin. Oppassen dus als je deze route loopt.
Een flinke uitdaging als je daar eens behoefte aan hebt.